- 1-3 werkdagen levertijd
Menu
€ 71,00
Lang arginine 3-IGF-1, afgekort als IGF-1 LR3 of LR3-IGF-1, is een synthetisch eiwit en verlengd analoog van menselijk insuline-achtige groeifactor 1 (IGF-1).
WAT IS IGF-1?
Insuline-achtige groeifactor 1 (IGF-1) is een vitaal eiwit dat een integrale rol speelt in de menselijke groei en ontwikkeling. Dit recombinant menselijke eiwit, dat behoort tot de familie van insuline-achtige groeifactoren, bestaat uit 70 aminozuren en functioneert op een manier die vergelijkbaar is met insuline.
Het is betrokken bij de regulatie van verschillende lichaamsprocessen, waaronder celgroei, ontwikkeling en differentiatie, via endocriene, autocriene en paracriene paden.
Een van de intrigerende aspecten van IGF-1 is de verbinding met veroudering. Onderzoek suggereert dat mutaties in het IGF-1-gen de levensduur van laboratoriumdieren kunnen verlengen, wat de potentiële impact op de levensduur benadrukt. Bij kinderen is IGF-1 essentieel voor het stimuleren van celgroei en differentiatie, terwijl het bij volwassenen blijft werken met anabole effecten, die de groei en het onderhoud van weefsel bevorderen.
IGF-1 opereert binnen een complex netwerk van groeifactoren, receptoren en bindende eiwitten die celproliferatie, differentiatie en apoptose bemiddelen. Deze groeifactoren zijn laag-moleculaire eiwitten die in bijna alle weefsels aanwezig zijn, waar ze de celdeling, groei en migratie reguleren. In de huid zijn ze bijvoorbeeld cruciaal voor de migratie en ontwikkeling van epitheelcellen en stimuleren ze de celdeling.
Vaak aangeduid als somatomedine C, fungeert IGF-1 als een belangrijke bemiddelaar van de effecten van groeihormoon (HGH). Het wordt voornamelijk geproduceerd door leverhepatocyten in reactie op stimulatie door groeihormoon. De productie van IGF-1 door de lever wordt beïnvloed door verschillende hormonen, waaronder geslachtshormonen, schildklierhormonen, glucocorticoïden en insuline.
Insuline, andogenen en oestrogenen hebben de neiging om de afscheiding van IGF-1 te verhogen, terwijl glucocorticoïden het remmen. Deze interactie verklaart de synergie tussen deze hormonen in groei- en ontwikkelingsprocessen en de remmende impact van glucocorticoïden op groei en puberteit.
In de loop van het leven fluctueren de IGF-1-niveaus, met pieken tijdens de adolescentie en dalingen tijdens de kindertijd en oude leeftijd. Ondanks deze variaties blijft IGF-1 een cruciaal anabool hormoon.
Het wordt afgescheiden door verschillende weefsels, waarbij de lever de belangrijkste bron is, die IGF-1 in de bloedbaan afgeeft om als een endocrien hormoon te functioneren. Andere weefsels, waaronder kraakbeencellen, scheiden ook IGF-1 af, waar het lokaal fungeert als een paracriene hormoon.
In de afgelopen jaren heeft IGF-1 aandacht gekregen in de sportwereld als een dopingmiddel, met talloze hooggeprofileerde dopingzaken. Het vermogen om groei en prestaties te verbeteren maakt het een stof van belang en zorg binnen de atleten gemeenschappen.
WAT IS HET VERSCHIL TUSSEN IGF-1 EN IGF-1 LR3?
Insuline-achtige groeifactor 1 (IGF-1) en de verlengde variant IGF-1 LR3 delen veel overeenkomsten, maar vertonen ook duidelijke verschillen die hun functies en toepassingen beïnvloeden. IGF-1 is een natuurlijk voorkomend eiwit in het menselijk lichaam, cruciaal voor celgroei, ontwikkeling en differentiatie. Het bestaat uit 70 aminozuren en werkt door te binden aan IGF-1-receptoren, waarmee het verschillende fysiologische processen beïnvloedt.
IGF-1 LR3 is daarentegen een gemodificeerde vorm van IGF-1, ontworpen om een langere halfwaardetijd en verbeterde stabiliteit te hebben. Deze variant bevat 13 extra aminozuren aan de N-terminus, waarbij het oorspronkelijke derde aminozuur, glutaminezuur, is vervangen door arginine. Deze wijziging vermindert aanzienlijk de bindingsaffiniteit van IGF-1 LR3 voor IGF-bindende eiwitten, die doorgaans de beschikbaarheid en activiteit van IGF-1 reguleren. Als gevolg hiervan blijft IGF-1 LR3 langer actief in de bloedbaan, wat de effectiviteit in het bevorderen van groei en anabole processen vergroot.
De verlengde halfwaardetijd van IGF-1 LR3 maakt het bijzonder waardevol in zowel medische als atletische contexten. In medische omgevingen biedt het potentiële therapeutische voordelen voor aandoeningen die langdurige IGF-1-activiteit vereisen, zoals spierafbraakziekten en groeitekorten.
In de sport en bodybuilding maken de langdurige werking en krachtige anabole effecten het een gewilde stof voor het verbeteren van spiergroei en prestaties. Dit roept echter ook zorgen op over misbruik en de ethische implicaties in competitieve sporten.
Samenvattend, hoewel zowel IGF-1 als IGF-1 LR3 vitale rollen spelen in groei en ontwikkeling, ligt het belangrijkste verschil in de gemodificeerde structuur van IGF-1 LR3, die een langere halfwaardetijd en grotere potentie conferreert. Dit onderscheid vergroot niet alleen de potentiële therapeutische toepassingen, maar onderstreept ook de noodzaak voor zorgvuldige regulering om misbruik in atletische omgevingen te voorkomen.
BELANGRIJKSTE EFFECTEN
IGF-1 is een uiterst krachtig anabool middel, dat in combinatie met anabole steroïden een zeer grote toename in magere spiermassa geeft. Tegelijkertijd heeft IGF-1 veel andere nuttige eigenschappen die samen de maximale boost voor groei creëren. IGF-1 is een product dat je resultaat kan vergroten wanneer andere methoden niet langer een significant effect geven.
Anabole effecten
Ondersteunt het cardiovasculaire systeem
Zenuwweefsel
Andere effecten
Werkingsmechanisme
Insuline-achtige groeifactor-1 (IGF-1) is een vitaal eiwit dat een cruciale rol speelt in de regeneratie en het herstel van verschillende weefsels in het menselijk lichaam, waaronder botten, spieren, huid en kraakbeen.
Wanneer IGF-1 in contact komt met bot- en kraakbeenweefsel, bindt het zich aan specifieke receptoren op osteoblasten en chondroblasten—cellen die verantwoordelijk zijn voor de groei en het herstel van botten en kraakbeen. Deze binding stimuleert de metabole activiteit van deze cellen, wat leidt tot versnelde genezing van fracturen en andere botletsels. IGF-1 vermindert ook ontstekingen in de beschadigde gebieden, waardoor de activiteit van cellen die betrokken zijn bij weefselvernieuwing wordt versterkt (Yakar et al., 2019).
Bovendien strekken de metabole effecten van IGF-1 zich verder uit dan groei en herstel. Het speelt een belangrijke rol in de voedingssignalisatie, waarbij het de stofwisseling van eiwitten, vetten en koolhydraten coördineert over verschillende celtypen.
Dit wordt bereikt door de stimulatie van IGF-1-receptoren, die cellen informeren over de beschikbaarheid van voedingsstoffen. Deze coördinatie helpt ervoor te zorgen dat cellen de noodzakelijke voedingsstoffen voor groei en onderhoud ontvangen. Net als insuline wordt IGF-1 gereguleerd door de voedingsstatus en neemt het deel aan de glucosestofwisseling. Het verlaagt de bloedsuikerspiegel door de glucose-opname in cellen te verhogen en de insulineafscheiding te verminderen, wat de insulinegevoeligheid verbetert (Samani et al., 2007).
Naast zijn rol in de stofwisseling beïnvloedt IGF-1 ook de eiwitstofwisseling en lipolyse. Het werkt synergetisch met groeihormoon (GH) om de afbraak van vetten te bevorderen en ketogenese te stimuleren.
Deze synergie tussen IGF-1 en GH is cruciaal voor het handhaven van de energiebalans en het ondersteunen van groeiprocessen. Studies hebben aangetoond dat lage niveaus van IGF-1 vaak geassocieerd zijn met het metabool syndroom, een cluster van aandoeningen die het risico op hartziekten, beroertes en diabetes verhogen. Dit benadrukt het belang van IGF-1 bij het handhaven van de algehele metabole gezondheid (Clemmons, 2004).
Effecten op Spieren
IGF-1 heeft een diepgaande impact op spierweefsel, waarbij het de spiergroei en het herstel bevordert. Dit wordt primair bereikt door de stimulatie van satellietcellen, die stamcellen zijn die zich in het spierweefsel bevinden.
Wanneer spierweefsel beschadigd is, activeert IGF-1 deze satellietcellen, waardoor ze zich vermenigvuldigen en differentiëren in nieuwe spiercellen. Dit proces herstelt niet alleen beschadigde spiervezels, maar leidt ook tot een toename van de spiermassa. Het vermogen van IGF-1 om spierregeneratie te bevorderen maakt het een sleutelbehandeling voor aandoeningen die verband houden met spieratrofie, zoals spierdystrofie (Ahmad et al., 2020).
Bij de moleculaire mechanismen waarmee IGF-1 de spiergroei stimuleert, zijn verschillende signaalroutes betrokken. Een van de primaire routes is de PI-3 kinase route, die leidt tot de activering van proteïne kinase B (AKT). AKT bevordert vervolgens de eiwitsynthese door de mTOR-route te activeren, een cruciale regulator van celgroei en eiwitsynthese.
Daarnaast verbetert IGF-1 het aminozuurtransport naar de spiercellen, waardoor de noodzakelijke bouwstenen voor de eiwitsynthese worden geleverd. IGF-1 remt ook de eiwitafbraak door de expressie van genen die betrokken zijn bij spieratrofie, zoals MuRF1 en MAFbx, te downreguleren (Lai et al., 2004). Naast de anabole effecten heeft IGF-1 ook antikatabole eigenschappen. Het gaat de effecten tegen van inflammatoire cytokines die spierafbraak bevorderen.
Door deze katabole routes af te remmen, helpt IGF-1 de spiermassa en -functie te behouden, zelfs in omstandigheden van stress of ziekte. Deze dubbele rol van het bevorderen van spiergroei en het voorkomen van spierafbraak maakt IGF-1 een essentiële factor voor het behoud van spiergezondheid en -functie (Lai et al., 2004).
Effecten op peesweefsel Letsels aan pezen genezen vaak erg langzaam, wat resulteert in fibrovasculaire littekenvorming die de mechanische eigenschappen van de pezen aantast en het risico op een nieuwe blessure vergroot. Er is aangetoond dat IGF-1 de genezing van pezen aanzienlijk bevordert door de celproliferatie, DNA-synthese en matrixproductie te stimuleren, met name collageen I, dat het hoofdbestanddeel is van peesweefsel.
Dit maakt IGF-1 een krachtig anabool middel voor het verbeteren van het herstel en de functie van pezen (Miescher et al., 2023).
Het mechanisme waarmee IGF-1 de genezing van pezen bevordert, omvat verschillende cellulaire processen. Wanneer IGF-1 wordt aangebracht op tenocyteculturen—cellen die de pezen vormen—stimuleert het deze cellen om te prolifereren en meer extracellulaire matrixcomponenten, waaronder collageen, te produceren. Deze verhoogde matrixproductie biedt de structurele ondersteuning die nodig is voor de herstel van pezen.
Daarnaast is aangetoond dat IGF-1 de ontsteking in de beschadigde pees vermindert, wat het genezingsproces verder ondersteunt door een gunstigere omgeving voor weefselregeneratie te creëren (Disser et al., 2019).
In preklinische diermodellen en menselijke patiënten heeft IGF-1 zijn effectiviteit aangetoond bij het verbeteren van de genezingsresultaten van pezen. Studies hebben bijvoorbeeld aangetoond dat het aanbrengen van IGF-1 op beschadigde pezen in diermodellen het genezingsproces versnelt, littekenvorming vermindert en de mechanische eigenschappen van de genezen pezen verbetert. Deze bevindingen suggereren dat IGF-1 een waardevol therapeutisch middel kan zijn voor de behandeling van peesblessures in klinische omgevingen (Doessing et al., 2010).
Effecten op Kraakbeenweefsel
IGF-1 speelt een cruciale rol in het onderhoud en herstel van kraakbeenweefsel, wat essentieel is voor de gezondheid en functie van gewrichten. Kraakbeen is een veerkrachtig en glad elastisch weefsel dat de uiteinden van lange botten bij de gewrichten bedekt en beschermt. Het fungeert ook als een kussen tussen botten, waardoor soepele en pijnvrije beweging mogelijk is. IGF-1 reguleert de kraakbeenmetabolisme door anabole processen te bevorderen en katabole processen te remmen, waardoor de integriteit en functie van kraakbeen wordt behouden (Wen et al., 2021).
De primaire cellen die verantwoordelijk zijn voor het onderhouden van kraakbeen zijn chondrocyten. IGF-1 stimuleert deze cellen om extracellulaire matrixcomponenten te produceren, zoals collageen en proteoglycanen, die essentieel zijn voor de structuur en functie van kraakbeen.
Naast het bevorderen van matrixsynthetisatie remt IGF-1 de activiteit van enzymen die kraakbeen afbreken, zoals matrixmetalloproteïnasen (MMP’s). Deze dubbele werking van het bevorderen van anabole processen en het remmen van katabole processen helpt het kraakbeenweefsel te behouden en degeneratie te voorkomen (Vedadghavami, 2022).
Studies hebben aangetoond dat IGF-1 de progressie van artrose, een degeneratieve gewrichtsaandoening gekenmerkt door de afbraak van kraakbeen, kan vertragen.
Effectieve toediening van IGF-1 aan beschadigd kraakbeen is cruciaal voor de therapeutische effecten. Technieken zoals intra-articulaire injecties en gelokaliseerde afleveringssystemen worden onderzocht om ervoor te zorgen dat IGF-1 het doelweefsel in voldoende concentraties bereikt. Dierstudies hebben aangetoond dat continue toediening van IGF-1 de afbraak van kraakbeen kan voorkomen en het herstel kan bevorderen, wat de potentie als behandeling voor artrose benadrukt (Wen et al., 2021).
Botweefsel
IGF-1 beïnvloedt de botmetabolisme aanzienlijk door zowel botresorptie als -vorming te bevorderen. Deze dubbele werking is cruciaal voor de botremodellering, een continu proces waarbij oud botweefsel wordt vervangen door nieuw botweefsel. IGF-1 stimuleert osteoblasten, de cellen die verantwoordelijk zijn voor de botvorming, om nieuwe botmatrix te produceren. Het bevordert ook de activiteit van osteoclasten, de cellen die verantwoordelijk zijn voor de botresorptie, om oud of beschadigd bot te verwijderen, wat het vervangingsproces vergemakkelijkt (Canalis, 2009).
De effecten van IGF-1 op de botgezondheid zijn bijzonder duidelijk bij aandoeningen die verband houden met botfracturen en osteoporose. Studies hebben aangetoond dat het toedienen van IGF-1 aan patiënten met fracturen de botgenezing kan versnellen en de klinische uitkomsten kan verbeteren.
Bijvoorbeeld, is gebleken dat IGF-1-behandeling de botmineraaldichtheid verhoogt en de structurele eigenschappen van het genezen bot verbetert, waardoor het sterker wordt en minder gevoelig voor herblessures (Locatelli & Bianchi, 2014).
Naast de directe effecten op botcellen beïnvloedt IGF-1 ook de botgezondheid door interactie met andere hormonen, zoals bijschildklierhormoon (PTH) en vitamine D.
Deze interacties helpen de calciumhomeostase te reguleren en ervoor te zorgen dat botten voldoende voedingsstoffen ontvangen voor groei en herstel. Door deze hormonale paden te moduleren, speelt IGF-1 een cruciale rol in het behouden van de botgezondheid en het voorkomen van aandoeningen zoals osteoporose (Canalis, 2010).
IGF-1 heeft belangrijke effecten op het glucosemetabolisme, met name op het verbeteren van de insulinegevoeligheid en het reguleren van de bloedglucosespiegel. Het stimuleert glucosetransport in spiercellen via IGF-1 receptoren of hybride insuline/IGF-1 receptoren. Door de glucoseopname in spiercellen te verhogen, helpt IGF-1 de bloedglucosespiegel te verlagen, waardoor de behoefte aan insulinesecretie afneemt (Clemmons, 2004).
In diermodellen is aangetoond dat hoge concentraties vrij IGF-1 gluconeogenese remmen, het proces waarbij glucose wordt geproduceerd uit niet-koolhydraatbronnen in de lever. Deze remming helpt de bloedglucoselevels te verlagen en verbetert de algehele glucosehomeostase.
Bovendien hebben studies aangetoond dat het verwijderen van de insuline-receptor bij muizen de bloedglucoselevels verlaagt in reactie op IGF-1, wat aangeeft dat IGF-1 in zekere mate kan compenseren voor de rol van insuline in de glucosemetabolisme (Clemmons, 2004).
Klinische studies hebben ook het belang van IGF-1 benadrukt bij het behouden van de glucosemetabolisme. Onderzoek heeft bijvoorbeeld aangetoond dat lage niveaus van serum IGF-1 geassocieerd zijn met een verminderde glucose-tolerantie en een verhoogd risico op type 2-diabetes. Daarentegen correleren hogere niveaus van IGF-1 met een betere insulinegevoeligheid en lagere bloedglucoselevels.
Deze bevindingen suggereren dat IGF-1 een cruciale rol speelt bij het voorkomen van metabole stoornissen en het handhaven van glucosehomeostase (Rajpathak et al., 2014).
IGF-1 en Veroudering
Het IGF-1-pad is hoogwaardig geconserveerd over verschillende soorten, van ongewervelden tot zoogdieren. Dit pad is cruciaal voor het reguleren van groei, ontwikkeling en levensduur. Bij zoogdieren omvat het IGF-1-pad een complex netwerk van signalen die cellulaire processen beïnvloeden, zoals groei, metabolisme en veroudering. IGF-1 uitoefent zijn effecten via de IGF-1-receptor, die een cascade van intracellulaire signaalpaden activeert die de celgroei en overleving bevorderen (Kenyon, 2010).
Bij ongewervelde dieren is er één insuline/IGF-1 pathway, maar bij hogere gewervelde dieren, waaronder zoogdieren, is deze pathway in tweeën gedeeld. Deze twee routes hebben overlappende functies, maar insuline is voornamelijk betrokken bij de regulatie van het metabolisme en de Groeihormoon/IGF-1 route speelt een belangrijke rol in de processen van groei, ontwikkeling en mogelijk levensverwachting.
Het waren de IGF-1 cascade genen die de eerste ontdekte “verouderingsgenen” werden – dat wil zeggen, genen waarvan beschadiging leidde tot een toename van de levensverwachting. Bij mensen zijn variaties in IGF-1 niveaus en signaaltransductie in verband gebracht met verouderingsgerelateerde ziekten. Lage IGF-1 niveaus worden vaak in verband gebracht met een verhoogd risico op hart- en vaatziekten, diabetes en neurodegeneratieve aandoeningen. Omgekeerd worden hogere IGF-1 niveaus in verband gebracht met betere gezondheidsresultaten en een lager risico op deze aandoeningen. Deze bevindingen benadrukken het belang van IGF-1 bij het bevorderen van gezond ouder worden en het voorkomen van leeftijdsgerelateerde ziekten (Kenyon, 2010).
IGF-1 speelt een cruciale rol bij het gezond houden van de huid en het bevorderen van wondgenezing. Het werkt als een regulator en stimulator van de celdeling in epitheelweefsel, waardoor de groei en stofwisseling van cellen in de diepere lagen van de huid wordt bevorderd. Dit leidt tot versnelde collageensynthese en snellere genezing van zowel oppervlakkige als diepe wonden.
IGF-1 speelt ook een belangrijke rol in het handhaven van de homeostase van de epidermis en helpt huidveroudering te voorkomen en een jeugdige uitstraling te behouden (Tavakkol et al., 1999). Bij het mechanisme waarmee IGF-1 de gezondheid van de huid bevordert, zijn verschillende cellulaire processen betrokken.
Wanneer de huid beschadigd is, stimuleert IGF-1 de proliferatie van keratinocyten, de primaire cellen in de opperhuid, en fibroblasten, de cellen die verantwoordelijk zijn voor de productie van collageen en andere extracellulaire matrixcomponenten. Deze verhoogde celproliferatie en matrixproductie helpen de beschadigde huid te herstellen en de structurele integriteit te herstellen. Daarnaast bevordert IGF-1 de migratie van deze cellen naar de plaats van de wond, waardoor het genezingsproces verder wordt versneld (Zhang et al., 2024).
Studies hebben aangetoond dat IGF-1 de huid kan beschermen tegen de effecten van veroudering. Door de aanmaak van collageen te bevorderen en de afbraak van collageenvezels te verminderen, helpt IGF-1 de elasticiteit en stevigheid van de huid te behouden.
Dit anti-verouderingseffect is vooral belangrijk om de vorming van rimpels te voorkomen en een gladde, jeugdige teint te behouden. Daarnaast is gebleken dat IGF-1 ontstekingen in de huid vermindert, wat kan helpen chronische huidaandoeningen te voorkomen en de algehele gezondheid van de huid te verbeteren (Muraguchi et al., 2019).
Effecten op Zenuwweefsel
IGF-1 heeft significante neuroprotectieve effecten en verbetert het overleven en de functie van neuronen. Het verhoogt het transport van glucose naar neuronen, waardoor ze de energie krijgen die nodig is voor een goede werking. Dit is vooral belangrijk in omstandigheden met lage glucosewaarden, waarbij IGF-1 helpt neuronale schade en celdood te voorkomen. Daarnaast stimuleert IGF-1 de synthese van neuronale RNA en bevordert het de vorming van axonen, de lange uitlopers van neuronen die zenuwsignalen overbrengen (Dyer et al., 2016).
In het zenuwstelsel verbetert IGF-1 ook de proliferatie van gliacellen, die ondersteuning en bescherming bieden aan neuronen. Deze gliacellen omvatten astrocyten, oligodendrocyten en microglia, die elk een cruciale rol spelen in het behoud van de gezondheid en functie van het zenuwstelsel. Door de proliferatie en functie van deze cellen te bevorderen, helpt IGF-1 een ondersteunende omgeving voor neuronen te creëren, waardoor hun groei, herstel en overleving worden gefaciliteerd (Carson et al., 1993).
IGF-1’s neuroprotectieve effecten zijn bijzonder relevant bij neurodegeneratieve ziekten zoals de ziekte van Alzheimer en de ziekte van Parkinson. Onderzoek heeft aangetoond dat IGF-1 de ophoping van toxische eiwitten, zoals bèta-amyloïde plaques bij de ziekte van Alzheimer, kan verminderen en de klaring van deze eiwitten uit de hersenen kan bevorderen. Dit helpt neuronen te beschermen tegen schade en ondersteunt de cognitieve functie. Bovendien is gebleken dat IGF-1 de regeneratie van beschadigde neuronen bevordert, wat mogelijk therapeutische voordelen biedt bij neurodegeneratieve aandoeningen (Dyer et al., 2016).
Effecten op het cardiovasculaire systeem
IGF-1 speelt een gespecialiseerde rol in de cardiovasculaire gezondheid door de ontwikkeling en functie van het hart en de bloedvaten te bevorderen. Het verbetert de hartoutput, het slagvolume, de contractiliteit en de ejectiefractie, die allemaal cruciaal zijn voor het handhaven van een efficiënte hartfunctie. IGF-1 stimuleert ook de herstructurering van hartweefsel, wat helpt om schade na een hartinfarct te herstellen en de algehele hartgezondheid te verbeteren (Macvanin et al., 2023).
De cardiovasculaire effecten van IGF-1 worden via verschillende mechanismen gemedieerd. Ten eerste bevordert IGF-1 de proliferatie en overleving van cardiomyocyten, de spiercellen van het hart. Dit helpt de structurele integriteit en contractiele functie van het hart te behouden.
Ten tweede stimuleert IGF-1 angiogenese, de vorming van nieuwe bloedvaten, wat de bloedstroom en zuurstoftoevoer naar het hart en andere weefsels verbetert. Ten derde heeft IGF-1 anti-apoptotische en ontstekingsremmende effecten, waardoor celdood en ontstekingen in het cardiovasculaire systeem worden verminderd (De Giorgi et al., 2022).
Klinische studies hebben aangetoond dat lage IGF-1-niveaus in verband worden gebracht met een verhoogd risico op hart- en vaatziekten, waaronder coronaire hartziekten en beroertes. Omgekeerd worden hogere niveaus van IGF-1 in verband gebracht met een betere cardiovasculaire gezondheid en een lager risico op deze aandoeningen.
Uit een prospectieve cohortstudie onder patiënten bleek bijvoorbeeld dat deelnemers met hogere IGF-1-spiegels een 55% lager relatief risico hadden op een myocardinfarct in vergelijking met deelnemers met lagere niveaus (Macvanin et al., 2023).
IGF-1 heeft een significante invloed op het immuunsysteem en versterkt de functie en proliferatie van verschillende immuuncellen. Het verhoogt de populaties T-lymfocyten, B-lymfocyten en natural killer cellen, die allemaal een cruciale rol spelen in de verdediging van het lichaam tegen infecties en ziekten.
IGF-1 verhoogt ook de activiteit van T-lymfocyten, die essentieel zijn voor celgemedieerde immuniteit en de vernietiging van geïnfecteerde of kankercellen (Alpdogan et al., 2003).
Dosering:
Duur van de cyclus:
Meestal 4-6 weken, gevolgd door een pauze van gelijke duur om desensitisatie te voorkomen.
Toedieningsschema:
Frequentie: Dagelijkse injecties
Timing: ’s Ochtends of na de training om de opname en effectiviteit te maximaliseren.
Injectieplaats: Subcutane of intramusculaire injecties, afwisselende plaatsen om weefselschade te voorkomen.
Voorbeeld:
| Tijd (weken) | Dagelijkse IGF-1 LR3 dosering |
|---|---|
| 1-6 | 20-100 mcg (overweeg te beginnen met een lagere dosis om de tolerantie te beoordelen) |
| 7-12 | Washout |
| 13-18 | 20-100 mcg |
| 19-24 | Washout |
Na injectie van IGF-1 LR3 (insuline-achtige groeifactor 1, lange variant) bereikt de concentratie in het bloed een piek na ongeveer 1-2 uur. De effecten kunnen 24-30 uur aanhouden, aangezien IGF-1 LR3 een langere halfwaardetijd heeft dan conventionele IGF-1.
Overdosis:
Een overdosis kan de bovengenoemde bijwerkingen veroorzaken. Meestal is dit hypoglykemie – een verlaging van de bloedsuikerspiegel onder de 3,5 mmol/l. In dit geval is het noodzakelijk een bepaalde hoeveelheid koolhydraatrijk voedsel te eten totdat de situatie stabiliseert.
Toedieningsmethode:
Intramusculaire of subcutane injecties met insulinespuiten.
Detectie bij dopingtests:
Als u stopt met het gebruik van het medicijn drie dagen voor de test, kan niemand de stof in het bloed detecteren.
Potentiële risico’s:
Onder fans van prestatieverhogende middelen (PEDs) is er informatie die IGF-1 in verband brengt met de ontwikkeling van kanker. Hoewel deze vermeende correlatie veel invloed heeft op de massamedia, hebben de meeste klinische en epidemiologische rapporten tot op heden geen oorzakelijk verband aangetoond tussen groeihormoontherapie en een toename van IGF-1 niveaus en een verhoogd risico op kanker (Werner & Laron., 2020).
Op basis van deze gegevens veroorzaakt het IGF-1 medicijn zelf geen kanker, maar heeft het alleen een contra-indicatie voor gebruik als u al kanker heeft of een aanleg ervoor (hoge kankermarkers). Groeihormoon en IGF-1, zelfs in hoge farmacologische doses, zijn niet in staat om kwaadaardige transformatie te induceren. De GH-IGF1-as kan echter al getransformeerde kankercellen door verschillende fasen van de celcyclus “duwen”.
Hoe IGF-1 LR3 te gebruiken:
Alle peptidehormonen in ons productassortiment (behalve vloeibaar groeihormoon) zijn gevriesdroogd. Peptiden geleverd als gevriesdroogd poeder worden geleverd met een oplosmiddel (bacteriostatisch water in een ampul van 1 ml). Dit oplosmiddel wordt gebruikt om een oplossing te bereiden, die vervolgens in vloeibare vorm wordt bewaard.
Ampul met oplosmiddel (bacteriostatisch water):
In een waterige omgeving degraderen peptiden snel. Dit komt gedeeltelijk door de aanwezigheid van bacteriën, waarvoor water een ideale omgeving biedt om te groeien en zich voort te planten. Het injectiewater is steriel.
Zodra de verpakking (meestal een ampul of flacon) echter wordt geopend, is de steriliteit aangetast. Om de steriliteit zo lang mogelijk te behouden, wordt benzylalcohol of metacresol toegevoegd vanwege hun sterke antibacteriële eigenschappen. Dit behandelde water wordt bacteriostatisch genoemd, wat betekent dat bacteriën in een “statische toestand” blijven en zich niet vermenigvuldigen. Groeihormoon en andere peptiden in een bacteriostatische omgeving kunnen veel langer hun stabiliteit behouden en afbraak weerstaan.
Hoe de oplossing te bereiden:
Vul de spuit met water. Meestal wordt de inhoud van de flacon opgelost in één milliliter water.
Voeg water toe aan de flacon met het gevriesdroogde poeder. Kantel de flacon zodat de naald de wand van de flacon raakt.
Vermijd dat het oplosmiddel rechtstreeks in contact komt met het gevriesdroogde poeder. Het oplosmiddel moet langzaam langs de zijkanten van de flacon stromen (giet het niet in één keer en vermijd haasten).
Zodra al het oplosmiddel is toegevoegd aan de flacon met het peptide, zwenkt u voorzichtig (maar schudt u niet) de flacon totdat het gevriesdroogde poeder oplost en u een heldere vloeistof krijgt. De oplossing is nu klaar voor gebruik.
Bewaar de bereide oplossing bij een temperatuur van 2-8°C.
Subcutane Injecties
Na het verdunnen van het peptide met water, is het klaar voor gebruik. Alle peptiden worden subcutaan of intramusculair geïnjecteerd met een insulinespuit.
Je hebt nodig:
Injectieprocedure:
Opslag
Juiste opslag van peptidegeneesmiddelen is cruciaal voor het behoud van hun effectiviteit. Hieronder staan de richtlijnen voor het opslaan van peptiden in verschillende vormen.
Opslag van de Poedervorm
De poedervorm (ongemengd) kan op kamertemperatuur of in de koelkast worden opgeslagen. Lyofiliseerd poeder moet uit de buurt van direct zonlicht en overmatige hitte worden gehouden. Onder geschikte opsomstandigheden kunnen peptiden in droge vorm tot 3 jaar worden bewaard bij 2-8 °C en tot 2 jaar bij 15-30 °C. Als de fles beschadigd is en er lucht binnenkomt, zal de werkzame stof snel afbreken buiten de koelkast, waarbij na twee weken nog maar ongeveer de helft van de concentratie overblijft. Daarom is het, als de integriteit van de verpakking onzeker is, het beste om het peptide in de koelkast te bewaren.
Opslag van Bacteriostatisch Water
Bacteriostatisch water moet altijd in de koelkast worden bewaard bij 2-8 °C om zijn eigenschappen te behouden. Als het peptide en het bacteriostatische water samen worden opgeslagen, bewaar dan het gehele pakket in de koelkast.
Opslag van de Oplossing
Na het mengen van het poeder met water uit de ampul, moet de peptideoplossing in de koelkast worden bewaard. Zonder koeling begint het peptide af te breken, en binnen enkele dagen zullen de moleculen volledig ontbinden. De opslagduur voor elk peptide varieert.
Zo kan groeihormoon slechts 2-3 dagen in de koelkast worden bewaard, terwijl HCG ongeveer 5 weken kan meegaan. Gemiddeld kunnen andere peptiden minstens 30 dagen worden bewaard, hoewel sommige zelfs nog langer meegaan. De afbraakgraad hangt ook af van het aantal bacteriën dat wordt geïntroduceerd bij het doorprikken van de fles, wat tot op zekere hoogte onvermijdelijk is.
!!! BEWAREN NOOIT PEPTIDEN IN DE VRIEZER !!!
Gebruik met Anabole Steroïden
Het is ook volkomen gepast om IGF-1 te gebruiken in combinatie met anabole steroïden en andere geneesmiddelen met vergelijkbare effecten. IGF-1 versterkt de effecten van anabole steroïden door het aantal androgeenreceptoren te verhogen. Het geneesmiddel IGF-1 is een uiterst krachtige anabolicum dat, in combinatie met AS, een zeer grote toename in magere spiermassa geeft. Tegelijkertijd heeft IGF-1 veel andere nuttige eigenschappen die samen de maximale basis voor groei creëren.
Alle anabole steroïden werken op spieren via speciale structuren – receptoren. Er is een opvatting dat als je steroïden gedurende lange tijd gebruikt, het aantal van deze receptoren afneemt. Het aantal van deze receptoren neemt ook af met de leeftijd. In dit geval wordt het noodzakelijk om grote doses steroïden te gebruiken.
Op 20-jarige leeftijd werkt 300 mg testosteronpropionaat krachtiger dan op 30-jarige leeftijd. Op 30-jarige leeftijd is er 600 mg nodig voor hetzelfde effect. IGF-1 activeert cellen en verhoogt het aantal androgeenreceptoren, en op 30-jarige leeftijd zal 300 mg testosteronpropionaat dezelfde werking hebben als op 20-jarige leeftijd.
Effecten
Gebruik met Groeihormoon (Somatropine)
Het gelijktijdig gebruik van somatropine kan raadzaam zijn, hoewel het op het eerste gezicht misschien niet logisch lijkt, doen veel professionele bodybuilders precies dat. Wanneer ze samen worden gebruikt, tellen hun effecten op – als een anabolisch effect voor spiergroei, en voor de herstel en regeneratie van kraakbeen en andere collageenstructuren. Ook zullen groeihormoon en IGF-1 samen de vetverbranding verhogen.
Het moet in gedachten worden gehouden dat, naast gunstige effecten, ook de aanwezigheid van bijwerkingen kan optreden. Het moet worden begrepen dat het niveau van IGF bij het gebruik van beide geneesmiddelen aanzienlijk zal stijgen, zodat een dergelijk gebruik niet langdurig moet zijn.
Effecten
Gebruik met Insuline
Zoals de naam IGF-1 al aangeeft, heeft het een structuur die vergelijkbaar is met insuline en bindt het niet alleen aan zijn eigen IGF1R-receptor, maar ook aan de insuline-receptor — en vice versa. De bindingsaffiniteit voor IGF1R en de insuline-receptor is echter verschillend, met een hoge affiniteit van IGF-1 voor IGF1R en ongeveer 10 keer lagere affiniteit voor de insuline-receptor.
Aan de andere kant is de affiniteit van insuline voor zijn eigen receptor ongeveer 100 keer hoger in vergelijking met IGF1R. Bovendien, ondanks de structurele gelijkenis, tonen IGF-1 en insuline verschillende distributie in weefsels, verschillende internalisatiekinetiek en verschillende subcellulaire distributie van hormonale receptoren.
Dientengevolge kunnen beide hormonen soortgelijke paden beïnvloeden, maar in verschillende mate, en bovendien differentieel andere paden activeren die downstream liggen.
Deze hormonen kunnen worden vergeleken op het vlak van het effect op de glucosehuishouding in het lichaam. Wanneer ze samen worden gebruikt, zal een bijwerking zoals hypoglykemie (een daling van de suikerniveaus) zo uitgesproken zijn dat het levensrisico’s met zich meebrengt.
Effecten
Anabole steroïden, HGH, SARM’s, Peptiden rechtstreeks uit Europa. Veilige en discrete levering rechtstreeks uit de EU.
© 2023 All Rights Reserved