- 1-3 werkdagen levertijd
Menu
Ostarine werd ontwikkeld om de anabole effecten van steroïden na te bootsen zonder de zware bijwerkingen, wat het theoretisch een veiliger medicijn zou maken. Het doel van SARMs is om de effectiviteit van de behandeling te verbeteren bij patiënten die lijden aan cachexie, osteoporose en bloedarmoede.
Ostarine (MK-2866) werd voor het eerst beschreven in 2001 en ontwikkeld door GTX, Inc., een biotechbedrijf uit de VS. Sindsdien is het geëvalueerd in fase I-, II- en III-clinische proeven.
In twee fase III-proeven heeft GTx aangekondigd dat ostarine niet succesvol was in de behandeling van borstkankerpatiënten met cachexie. Dit kwam door onvoldoende verbeteringen in de spierkracht, ondanks een toename in spierhypertrofie (grootte).
Dit heeft ertoe geleid dat het biotechbedrijf zijn zoektocht naar ostarine voor de behandeling van cachexie heeft stopgezet, maar in plaats daarvan zich heeft gericht op het aanpassen van MK-2866 voor een verbeterd succes in de toekomst.
Aangezien ostarine recent is ontwikkeld, is het niet goedgekeurd door de FDA voor menselijk gebruik; het is dus illegaal om het te kopen voor cosmetische doeleinden en het is verboden door sportorganisaties zoals WADA.
Ostarine en andere SARMs worden geclassificeerd als onderzoeksverbindingen en zijn alleen toegestaan voor wetenschappelijk onderzoek.
Dit heeft geleid tot SARM-fabrikanten die hun marketingstrategie hebben aangepast, door producten te labelen als onderzoekschemicaliën in plaats van voedingssupplementen, waarmee ze effectief gebruik maken van deze juridische maas in de wet of grijze zone.
Spieromvang en Kracht
Ostarine boots de anabole effecten van steroïden na door de androgeenreceptor (AR) te stimuleren, wat de skeletspier- en botsterkte verhoogt.
Ostarine bevordert ook de activatie van satellietcellen, wat leidt tot fusie met myofibrillen en een toename van myonuclei in de spieren.
Door de weefsel-selectieve eigenschappen van ostarine kan het magere spiermassa verhogen zonder de androgenische bijwerkingen van steroïden te veroorzaken, zoals goedaardige prostaatvergroting (BPH).
In een studie met oudere mannen en vrouwen namen de deelnemers hun magere lichaamsmassa met 3% toe na het nemen van 3 mg/dag ostarine gedurende 12 weken.
Dit is gelijk aan een man van 80 kg die 2,4 kg spiermassa wint.
Deze resultaten zijn bemoedigend, gezien de gebruikte dosis (3 mg/dag) slechts een fractie is van wat gewichtheffers gebruiken om hun lichaamssamenstelling te verbeteren.
Deze oudere mannen en vrouwen ervoeren ook aanzienlijke toename in spierkracht, met 22 pond extra op hun bankdrukken aan het einde van de 12 weken.
Vrouwen zijn bijzonder kwetsbaar voor virilisatie-effecten bij het gebruik van steroïden. Wij hebben echter ontdekt dat ostarine hierin zeer veilig is. Oudere vrouwen in de bovengenoemde studie vertoonden ook geen masculiniserende effecten.
Vetverlies
Ostarine is een effectieve SARM voor het snijden vanwege zijn vermogen om de insulinegevoeligheid te verbeteren en aldus subcutaan en visceraal vetverlies te veroorzaken.
Verminderingen in visceraal vet (VF) zijn een uniek kenmerk van ostarine, in tegenstelling tot veel anabole steroïden die VF kunnen verhogen.
Dit is waarom sommige steroïdgebruikers een uitpuilend uiterlijk van hun taille hebben, wat wijst op hoge niveaus van visceraal vet.
Echter, bij gebruik van ostarine zullen gebruikers vetverlies over het hele lichaam opmerken, vooral in de taille, wat de algehele tailleomvang vermindert.
Ostarine heeft ook positieve metabole effecten, wat de calorieverbranding gedurende de dag verhoogt en de kans vergroot dat gebruikers in een calorietekort blijven. Het heeft dus directe en indirecte lipolytische effecten.
In de studie met ouderen ervaren gebruikers een vermindering van 0,6 kg vetmassa. We hebben meer uitgesproken vetverlies gezien bij niet-ouderen op ostarine door hun combinatie met regelmatige krachttraining en cardiovasculaire oefeningen. In tegenstelling tot de oudere patiënten die sedentaire levensstijlen hadden.
Ostarine Bijwerkingen
Testosterononderdrukking
In de genoemde studie met ouderen ervoeren de mannen die 3 g/dag ostarine gedurende 12 weken gebruikten minimale schommelingen in de serumtestosteronniveaus.
Sommige van onze patiënten die hogere doseringen ostarine gebruikten, rapporteerden een normale libido, nachtelijke erecties en testiculaire grootte bij gebruik van 25 mg/dag gedurende 6 weken (2).
Onze SHBG-tests geven echter aan dat ostarine lage testosteronniveaus na de kuur kan veroorzaken.
Een gebruiker had een score van 148 ng/dL, vergeleken met een gemiddelde score van 264–916 ng/dL (voor zijn leeftijdscategorie). Dit volgde op 20 mg/dag ostarine gedurende 8 weken (3).
Op basis van bestaand onderzoek en onze anekdotische bewijsvoering lijkt het redelijk om te concluderen dat ostarine geen significante invloed heeft op de endogene testosteronniveaus bij gebruik in zeer kleine doseringen.
Bij hogere doseringen kan ostarine echter een significante onderdrukkende werking hebben, wat niet altijd duidelijk is voor gebruikers (tenzij getest) en kan afhangen van hoe de verbinding de individuele persoon beïnvloedt (mogelijk verschillend per geval).
Levertoxiciteit
In de studie met ouderen stegen de AST/ALT-levermarkers boven de normale niveaus bij 20% van de deelnemers, wat wijst op het hepatotoxische potentieel van ostarine.
Hoewel de niveaus niet tot gevaarlijk hoge waarden stegen, is het vermeldenswaard dat dergelijke deelnemers slechts een fractie van de dosis namen vergeleken met sporters die ostarine gebruiken voor het verbeteren van hun lichaamsbouw.
De levertoxiciteit van ostarine kan te wijten zijn aan het feit dat het oraal wordt toegediend (via de mond ingenomen) en dus de lever moet passeren voordat het volledig actief wordt, wat de stress en ontsteking in dit orgaan verhoogt.
We hebben ontdekt dat andere SARMs, zoals LGD-4033 (ligandrol) en RAD-140 (testolone), ook het potentieel hebben om hepatocellulaire-cholestatische leverbeschadiging te veroorzaken (4).
Cholesterolproblemen
HDL-cholesterol (de goede soort) werd met 27% verminderd bij het nemen van 3 mg/dag ostarine gedurende 12 weken.
Dit is verontrustend, gezien de kleine dosis die in deze studie werd gebruikt; ostarine heeft dus het potentieel om het risico op myocardinfarct (hartaanval) op korte of lange termijn te verhogen, zelfs bij bescheiden doses.
De mogelijkheid van ostarine en andere SARMs om HDL/LDL-cholesterolniveaus te verstoren, kan worden toegeschreven aan hun orale aard, wat de stimulatie van hepatische lipase in de lever bij binnenkomst kan veroorzaken, een enzym dat bekend staat om het verminderen van HDL en het verhogen van arteriële plaque.
Gynecomastie en Waterretentie
Sommige SARMs kunnen oestrogeen indirect verhogen door sterk aan de androgeenreceptor te binden, waardoor er meer natuurlijke testosteron beschikbaar blijft om om te zetten naar oestrogeen.
Bijgevolg hebben sommige van onze patiënten geklaagd over een opgeblazen gevoel of gynecomastie bij het gebruik van SARMs, ondanks het ontbreken van het aromatase-enzym.
Echter, ostarine-gebruikers rapporteren vaak minimale waterretentie en in plaats daarvan een droge lichaamsbouw. Verbeterde insulinegevoeligheid duidt ook op een minimaal effect van ostarine op dit vrouwelijke geslachtshormoon; dus de risico’s op het ontwikkelen van gynecomastie worden als laag beschouwd.
Een gebruiker bevestigde dit door zijn estradiolniveaus na de ostarine-kuur te testen (5); deze waren op een normaal niveau, namelijk 17,4 pg/mL (gemiddeld bereik: 7,6-42,6 pg/mL).
Haaruitval
Sommige van onze patiënten melden haaruitval of terugtrekking tijdens hun kuur, ondanks het feit dat het 5-alpha reductase-enzym niet aanwezig is in ostarine en andere SARMs.
De reden voor haaruitval is de verhoogde DHT (dihydrotestosteron)-niveaus, die indirect worden verhoogd.
Wanneer ostarine concurreert met uw natuurlijke testosteronniveaus voor binding aan de androgeenreceptor, wint ostarine, waardoor er hogere hoeveelheden vrij testosteron beschikbaar blijven om om te zetten in DHT.
Hoewel incidenten van haaruitval niet zo vaak voorkomen als bij anabole steroïden, is androgenetische alopecia nog steeds mogelijk bij ostarine (en andere SARMs).
De resultaten van deze gebruiker zijn na het nemen van 20 mg/dag ostarine gedurende 45 dagen in combinatie met reguliere krachttraining.
Deze gebruiker verloor 3 kg (7 lbs) in gewicht, maar ziet er aanzienlijk gespierder uit door een grotere spierdefinitie.
De weegschaal kan dus geen nauwkeurige indicator zijn van de resultaten bij het gebruik van ostarine, vanwege gelijktijdige spieropbouw en vetverlies. Voor- en nafoto’s zijn daarom cruciaal bij het volgen van de voortgang voor en na cycli.
Opmerking: Uit onze ervaring blijken deze resultaten bovengemiddeld. Deze gebruiker vermeldde dat hij tijdens het gebruik van ostarine regelmatiger trainde, wat heeft bijgedragen aan een deel van de spiergroei en vetverlies.
Deze gebruiker verloor 13 kilo nadat hij 6 weken lang ostarine had gebruikt. Hij nam 12,5 mg/dag in week 1, daarna 25 mg/dag voor de resterende 5 weken.
Hij rapporteerde nul bijwerkingen, althans voor zover hij weet, maar ervoer een opmerkelijke hoeveelheid vetverlies, vergezeld van een toename in spiervolheid en vasculariteit.
Opmerking: Een calorietekort eten kan hebben geholpen bij een deel van de vetverbranding tijdens deze transformatie.
Hij gelooft dat ostarine hem niet hielp vetvrije spiermassa op te bouwen; het kan echter wel hebben bijgedragen aan spierbehoud tijdens zijn cut. Zijn krachtniveaus bleven precies hetzelfde tijdens zijn 6 weken durende kuur.
Vanwege een gebrek aan goedkeuring door de FDA zijn er geen doseringsrichtlijnen vastgesteld voor ostarine. In klinische studies zijn echter doseringen van 3 mg, 9 mg en 18 mg/dag gebruikt met enig succes.
Deelnemers die ostarine gebruiken om hun lichaamssamenstelling te verbeteren, nemen vaak 10–30 mg/dag. Vrouwen nemen vaak de lagere waarde van dit bereik, zoals 10 mg/dag, om virilisatie-effecten te vermijden. Het wordt aangenomen dat hogere doseringen ostarine de spierhypertrofie verder kunnen bevorderen en dus effectiever kunnen zijn voor een lean bulking-kuur, vergeleken met lagere doseringen die voornamelijk vetverlies bevorderen, wat een cutting-kuur is.
We hebben echter gezien dat hogere doseringen ostarine ook bijwerkingen kunnen verergeren, met name:
Ostarine Kuur
Een veel voorkomende ostarine-only kuur, gericht op vetverlies en spierbehoud:
Opmerking: De bovenstaande kuur wordt vaak door mannen gebruikt. Vrouwen zullen meestal 10 mg/dag gedurende 4–8 weken toedienen.
In sommige gevallen kan ostarine tot 12 weken worden gecycled; dit is echter alleen geschikt als cholesterol-, lever- en testosteronwaarden na de eerste 8 weken niet overmatig zijn verslechterd.
Ostarine kan tegelijkertijd met andere SARMs worden gecycled; dit wordt echter niet aanbevolen vanwege verdere verhogingen van de bloeddruk en leverenzymen.
Sommige gebruikers combineren ostarine (MK-2866) vaak met cardarine (GW501516) voor verbeterde resultaten bij het cutten, specifiek voor meer opvallend vetverlies.
Cardarine is geen SARM maar een PPARD (peroxisoom-proliferator-geactiveerd receptor delta) receptoragonist en heeft een positief effect op de insulinegevoeligheid en vetzuuroxidatie, wat mogelijk helpt bij de behandeling van obesitas in de geneeskunde.
Onderzoek heeft aangetoond dat cardarine het vetmassa aanzienlijk vermindert, zowel in dier- als humane studies.
Onze lipidenprofielen hebben aangetoond dat cardarine cardioprotectieve eigenschappen heeft, door HDL-cholesterolniveaus te verhogen, en dus mogelijk pieken in de bloeddruk door ostarine te verminderen.
Dr. Thomas O’Connor heeft echter hepatotoxische effecten van cardarine waargenomen op basis van zijn observaties van patiëntlaboratoria bij meer dan 2.000 SARM-gebruikers.
Hij vergelijkt de negatieve effecten op de lever met het nemen van 50 mg/dag anavar; het combineren met ostarine zal waarschijnlijk de leverwaarden verergeren.
Cardarine wordt geklasseerd als een onderzoekschemicalie, vergelijkbaar met SARMs, vanwege de recente creatie.
Cardarine verscheen voor het eerst in wetenschappelijk onderzoek in 2001; de bijwerkingen zijn nog niet volledig begrepen.
Onze bezorgdheid over cardarine is het carcinogene risico, waarbij lange-termijn dierstudies een sterke correlatie met zijn gebruik en verschillende kankers hebben aangetoond.
Mensen in de fitnessgemeenschap hebben zulke studies bekritiseerd, stellende dat er extreem hoge doseringen zijn gebruikt; echter, zelfs de kleinste doseringsbereiken bleken carcinogeen te zijn. Dit omvat een dosis van 5 mg/kg, wat, berekend over soorten, vertaalt naar een dosis van 65 mg bij een 80 kg mens.
Dit is enigszins vergelijkbaar met de doseringen die fitnessmannen en -vrouwen tegenwoordig gebruiken. Bijgevolg is de veiligheid van cardarine twijfelachtig en werd het in 2009 uit verdere ontwikkeling in de geneeskunde getrokken.
Ostarine komt meestal als een orale oplossing, gedoseerd op 25 mg/mL, en wordt oraal ingenomen.
Gebruikers kunnen de dosis meten met een oogdruppelaar of spuit voordat ze het in de mond plaatsen.
Ostarine kan ook sublinguaal worden ingenomen, waarbij de vloeistof onder de tong wordt geplaatst gedurende 10–15 seconden voordat het wordt doorgeslikt.
Deze plaatsing zorgt ervoor dat de vloeistof in contact komt met het slijmvlies, wat een directere en snellere opname in de bloedbaan mogelijk maakt.
Deze toedieningsmethode voorkomt ook presystemisch metabolisme, wat de biologische beschikbaarheid van ostarine verhoogt.
Ostarine is soms beschikbaar in capsulevorm, waarbij 10 mg ostarine meestal in elke tablet aanwezig is.
Ostarine wordt beschouwd als een milde SARM, dus volledige uitschakeling van de HPTA (hypothalamus-hypofyse-testiculaire as) is onwaarschijnlijk.
Echter, aanzienlijke onderdrukking van testosteron is te verwachten; daarom is een PCT een optie voor ostarine-gebruikers, afhankelijk van hun symptomen en hoe hypogonadaal ze zijn.
Als een gebruiker ontdekt dat hun testosteronniveaus aan de lage kant zijn, maar hun welzijn, energie, testiculaire grootte en libido normaal zijn, hoeven ze mogelijk geen PCT te gebruiken.
In dit geval vinden we meestal dat het enkele weken duurt voordat hun endogene testosteron weer op eerdere niveaus is.
Als gebruikers een crash in energieniveaus na de kuur ervaren en verminderd seksueel welzijn, kunnen ze ervoor kiezen om clomid na de kuur te gebruiken. Clomid is een milde medicatie in vergelijking met Nolvadex, dat meestal wordt gebruikt voor krachtigere SARMs of anabole steroïden.
Clomid versnelt het herstel van de HPTA, wat helpt om de tijdsduur van symptomen van laag testosteron te verkorten.
Als PCT schrijven we meestal clomid voor gedurende 30 dagen, gedoseerd op 25 mg/dag.
Een PCT voor ostarine moet beginnen 3–4 dagen na de laatste dosis, waarbij het een halfwaardetijd van 14–16 uur heeft en dus volledig uit het lichaam is op dat punt. De klaringstijd is 5,5 keer de halfwaardetijd.
Anabole steroïden, HGH, SARM’s, Peptiden rechtstreeks uit Europa. Veilige en discrete levering rechtstreeks uit de EU.
© 2023 All Rights Reserved
